Ridderspoor was hier Object Natuurlijke omstandigheden bepaalden uitkomst veldslag. De Drentse boeren benutten optimaal de terrein – en weersgesteldheid en waren daardoor succesvol. Het landschap als wapen, iets wat we ook zien bij de Hollandse Waterlinie.
Drenthe was in de dertiende eeuw niet erg toegankelijk, de omvangrijke hoogveengebieden waren natuurlijke barrières. Vooral als het nat en koud was, maar ook tijdens zomerse droogte en warmte was een veldtocht door de stinkende en dampende moerassen moeizaam en gevaarlijk. In hun zware harnassen en onder vuur van boogschutters, zonken de Stichtse ridders ‘weg in de stille wateren des doods’. Degenen die vluchtten of vastliepen in de drassige en zompige grond, werden genadeloos afgemaakt door Drentse boeren.
De Stichtse militaire strategie leidde tot grote rampen. Jaar in jaar uit stuurde de bisschop zijn legers het desolate land in, zonder coördinatie of een doorwrocht plan. De troepen waren overgeleverd aan de genade van de rebellen en aan het weer. Een simpele regenbui leidde al tot wanhoop en uiteindelijk tot oorlogsmoeheid. De Utrechters en Friezen hielden het in 1232 In Drenthe voor gezien.
Later zijn nabij Ane hoefijzers, sporen en gebroken wapenen gevonden. Een gevonden Ridderspoor (afbeelding) is te zien in Museum Gramsbergen. In zekere zin is de slag bij Ane vergelijkbaar met de Guldensporenslag.
In 1302 ondervond een Frans ridderleger eveneens de gevolgen van hun zware uitrusting op het slagveld en werd door Vlaamse boeren in de pan gehakt. Beide slagen hadden ook gevolgen voor de sociale rangorde, bv. de emancipatie van de boerenbevolking.
Bron afbeelding: Info Centrum Het Vechtdal / Museum Gramsbergen
www.xwashier.nl/plaats/ane
